Przegląd Geograficzny (2017) tom 89, zeszyt 2

Spójność i regionalizacja miejskiej sieci osadniczej w Polsce w świetle teorii grafów

Iwona Jażdżewska

Przegląd Geograficzny (2017) tom 89, zeszyt 2, s. 213-231 | Full text
doi: https://doi.org/10.7163/PrzG.2017.2.2

W artykule zastosowano teorię gafów do analizy spójności i regionalizacji miejskiej sieci osadniczej w Polsce w latach 1931, 1950 i 2002. Jako wierzchołki grafu przedstawiono miasta (w postaci punktów), a jako krawędzie grafu – odcinki łączące te miasta, które położone były w odległości do 25 km od siebie. Wykorzystano grafy proste, a wśród nich: pełne, regularne, spójne i niespójne. Sieć miast tworzy regularną i podwójnie spójną sieć połączeń na obszarach, na których jest ona trwale ukształtowana. Połączenia te rozrywają się w miarę spadku gęstości sieci. Ich kształt może wiele powiedzieć o własnościach regionalnych sieci osadniczej oraz historycznych etapach i stopniu rozwoju danej sieci. Analizę przeprowadzono za pomocą narzędzi GIS.

Słowa kluczowe: miejska sieć osadnicza, teoria grafów, Polska, GIS (System Informacji Geograficznej)

Iwona Jażdżewska, University of Łódź Faculty of Geographical Sciences Kopcińskiego 31, 90-142 Łódź: Poland

Cytowanie

APA: Jażdżewska, I. (2017). Spójność i regionalizacja miejskiej sieci osadniczej w Polsce w świetle teorii grafów. Przegląd Geograficzny, 89(2), 213-231. https://doi.org/10.7163/PrzG.2017.2.2

MLA: Jażdżewska, Iwona. "Spójność i regionalizacja miejskiej sieci osadniczej w Polsce w świetle teorii grafów". Przegląd Geograficzny, vol. 89, no. 2, 2017, pp. 213-231. https://doi.org/10.7163/PrzG.2017.2.2

Chicago: Jażdżewska, Iwona. "Spójność i regionalizacja miejskiej sieci osadniczej w Polsce w świetle teorii grafów". Przegląd Geograficzny 89, no. 2 (2017): 213-231. https://doi.org/10.7163/PrzG.2017.2.2

Harvard: Jażdżewska, I. 2017. "Spójność i regionalizacja miejskiej sieci osadniczej w Polsce w świetle teorii grafów". Przegląd Geograficzny, vol. 89, no. 2, pp. 213-231. https://doi.org/10.7163/PrzG.2017.2.2