Abstract:

Obszary przygraniczne postrzegane są zazwyczaj jako obszary peryferyjne, o niższym stopniu rozwoju gospodarczego. Jednak położenie przygraniczne może przynosić również wymierne korzyści. W niniejszym artykule skupiono uwagę na dwóch elementach: tj. (1) delimitacji obszarów przygranicznych; (2) podziale jednostek, dla których położenie przy granicy państwowej przynosi pozytywne i negatywne skutki gospodarcze. Delimitację przeprowadzono z uwzględnieniem rzeczywistych powiązań gospodarczych. W pierwszym etapie procedura delimitacyjna obejmowała wyznaczenie obszaru przygranicznego, składającego się z pasa dwóch gmin. Drugi etap procedury polegał na eliminowaniu z tego zbioru jednostek o korzystnym położeniu względem ośrodków regionalnych wewnątrz kraju (uznano, że bliskość tych ośrodków niweluje potencjalne negatywne oddziaływanie granicy) oraz o wysokiej wartości eksportu do kraju sąsiedniego (uznano, że są to jednostki, którena położeniu przygranicznym raczej zyskują niż tracą). W ten sposób wyodrębniono gminy przygraniczne-problemowe, które wymagają potencjalnego wsparcia rozwojowego. Obejmują one przede wszystkim obszary leżące wzdłuż granicy z Rosją, Litwą, Białorusią i Słowacją. W największym stopniu na położeniu przygranicznym zyskują gminy leżące wzdłuż granicy polsko-niemieckiej. Autorską propozycję delimitacji przedstawiono na tle innych funkcjonujących podziałów. Przedstawiono również rekomendacje dla polityki rozwoju regionalnego.

Keywords: granica, obszary problemowe, handel zagraniczny, dostępność przestrzenna, polityka spójności

Tomasz Komornicki [t.komorn@twarda.pan.pl], Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania im. Stanisława Leszczyckiego PAN
Rafał Wiśniewski [rafwis@twarda.pan.pl], Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania im. Stanisława Leszczyckiego PAN
Andrzej Miszczuk [andrzej.miszczuk@poczta.umcs.lublin.pl], Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej, Wydział Ekonomiczny

Abstract:

Głównym celem pracy była identyfikacja wybranych cech zagospodarowania przestrzennego miejsc przekraczania granicy polsko-niemieckiej, a także analiza aktywności gospodarczej w ich najbliższym otoczeniu w warunkach otwartej granicy wewnętrznej UE i strefy Schengen. Inwentaryzacji terenowej poddano zarówno byłe przejścia graniczne zlikwidowane w 2007 r., jak i nowe miejsca umożliwiające przekraczanie granicy oraz ich najbliższe otoczenie (w promieniu 200 m) po polskiej i po niemieckiej stronie. Uzyskane dane pozwoliły zidentyfikować główne prawidłowości w zakresie zachowania infrastruktury granicznej, wykorzystania zabudowań byłych przejść granicznych, a także infrastruktury drogowej oraz liczby i struktury rodzajowej podmiotów gospodarczych. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, iż nowopowstałe po 2007 r. miejsca przekraczania granicy znajdują się głównie na odcinku od Pargowa do wybrzeża Zalewu Szczecińskiego i w okolicach Świnoujścia. Elementy infrastruktury granicznej (np. pasy drogowe do odprawy celnej, budki celników, wiaty) w dalszym ciągu występowały na połowie badanych przejść, a nowe funkcje zabudowań byłych przejść granicznych (głównie handlowo-usługowe) pojawiły się przede wszystkim na tych, które zlokalizowane były w miastach przygranicznych oraz przy połączeniach autostradowych. Natomiast w zakresie aktywności gospodarczej widoczna była wyraźnie większa liczba firm po polskiej stronie, koncentracja w miastach podzielonych oraz dominacja handlu wśród jednostek polskich, a usług zakwaterowania i gastronomii – wśród niemieckich.

Keywords: przejście graniczne, pogranicze polsko-niemieckie, inwentaryzacja terenowa, zagospodarowanie przestrzenne, aktywność gospodarcza, granica wewnętrzna Schengen

Sylwia Dołzbłasz [sylwia.dolzblasz@uwr.edu.pl], Uniwersytet Wrocławski
Krzysztof Zelek [krzysztofzelek@op.pl], Uniwersytet Wrocławski

Abstract:

Przemiany społeczno-polityczne w Europie Środkowej po 1989 r. umożliwiły rozwój współpracy transgranicznej Polski z państwami sąsiednimi. Jednym z ważniejszych partnerów współpracy dla polskich samorządów terytorialnych stała się Republika Czeska. Aktualnie pogranicze polsko-czeskie, obok polsko-niemieckiego i polsko-słowackiego, stanowi modelowy przykład innowacyjnej współpracy transgranicznej. Na tym obszarze powstały pierwsze w Polsce euroregiony, a następnie bardziej zaawansowane formy współpracy transgranicznej – europejskie ugrupowania współpracy terytorialnej. Dynamicznie rozwija się współpraca bilateralna poszczególnych samorządów terytorialnych. Wciąż jednak wydaje się, że współpraca transgraniczna w tym regionie posiada niewykorzystany potencjał. Celem niniejszego artykułu była analiza funkcjonujących obecnie na polsko-czeskim pograniczu podmiotów transgranicznych: euroregionów (Nysa, Glacensis, Pradziad, Silesia, Śląsk Cieszyński, Beskidy), europejskich ugrupowań współpracy terytorialnej (Tritia, Novum), wybranych jednostek samorządowych. Analiza podmiotów transgranicznych została przeprowadzona na trzech płaszczyznach: genetycznej, strukturalnej i funkcjonalnej. Dzięki przeprowadzonym badaniom możliwe było przedstawienie podobieństw.

Keywords: polsko-czeska współpraca transgraniczna, polsko-czeskie pogranicze, euroregion, europejskie ugrupowanie współpracy terytorialnej

Łukasz Lewkowicz [lukasz.lewkowicz@poczta.umcs.lublin.pl], Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej, Wydział Politologii i Dziennikarstwa

Abstract:

W artykule dokonano przeglądu wyników badań dotyczących transgranicznej przestrzeni turystycznej. Niniejsza praca koncentruje się na kształtowaniu transgranicznej przestrzeni turystycznej powiązanej z akwenem Morza Bałtyckiego. Przeanalizowano dostępną literaturę przedmiotu oraz bazy danych. Przeprowadzony przegląd wykazał, że przedmiot badań, jaki stanowią transgraniczna morska i nadmorska przestrzeń turystyczna, jest rzadko opisywany w literaturze, jednakże oddzielne filary koncepcji transgranicznej przestrzeni turystycznej, takie jak np. przestrzeń turystyczna, granice, współpraca transgraniczna oraz integracja transgraniczna, są przedmiotem wielu opracowań. Dodanie do wymienionych powyżej pojęć „morza” jako miejsca realizacji tejże integracji, pozwoli sformułować koncepcję „morskiej transgranicznej przestrzeni turystycznej”.

Keywords: morska przestrzeń turystyczna, nadmorska przestrzeń turystyczna, region Morza Bałtyckiego, współpraca transgraniczna, integracja transgraniczna

Denis Cerić [d.ceric@twarda.pan.pl]

Abstract:

Granica polsko-rosyjska jest granicą wyjątkową, a jej niezwyczajność wynika z roli obwodu kaliningradzkiego względem Rosji kontynentalnej oraz Unii Europejskiej (UE). Charakteryzuje ją znacząca dynamika zmian funkcji i stopnia przenikalności. Niewątpliwie powodów tych transformacji należy poszukiwać w zmiennych relacjach polsko-rosyjskich, ale również unijno-rosyjskich. Odgórne formowanie granicy, powoduje pomijanie jej znaczenia dla mieszkańców pogranicza, zmagających się z brakiem dostępu do stabilnej granicy. Celem niniejszego artykułu jest identyfikacja funkcji i stopnia przenikalności granicy polsko-rosyjskiej w latach 1990–2018.

Keywords: granica polsko-rosyjska, przenikalność granicy, funkcja granicy

Dominika Studzińska [geods@ug.edu.pl], Uniwersytet Gdański, Zakład Geografii Społeczno-Ekonomicznej

Abstract:

W artykule przedstawiono turystykę przygraniczną jako czynnik rozwoju gospodarek regionalnych i lokalnych. Turystyka transgraniczna jest tu rozumiana jako specyficzna, charakterystyczna dla obszarów przygranicznych transgraniczna mobilność turystyczna ludności sąsiadujących państw w różnych celach. Uzasadnienie znaczenia turystyki przygranicznej w rozwoju społeczno-gospodarczym rosyjsko-fińskiej strefy przygranicznej jest celem niniejszego badania. W pierwszej części artykułu zestawiono prace teoretyczne i empiryczne badaczy rosyjskich i zagranicznych w zakresie badanej problematyki. W drugiej części określono i przedstawiono czynniki mające wpływ na charakter i tempo rozwoju turystyki przygranicznej w rosyjsko-fińskiej strefie przygranicznej, jak również zaznaczono ich rolę w przygranicznej mobilności turystycznej na badanym obszarze. W trzecim rozdziale na podstawie danych empirycznych przedstawiona została ocena oraz zbadana specyfika rozwoju turystyki przygranicznej w rosyjsko-fińskiej strefie przygranicznej. Stwierdzono asymetrię we wpływie transgranicznej mobilności turystycznej na aktywizację gospodarek lokalnych na badanym terenie, zaproponowano środki w zakresie stymulowania turystyki przygranicznej fińskich obywateli na terenie rosyjskiej strefy przygranicznej. W części końcowej wskazano, jak przejawia się znaczenie rozwoju turystyki przygranicznej w rozwoju społeczno-gospodarczym rosyjsko-fińskich obszarów przygranicznych jako całości. Jako model wzorcowy przyjęto rosyjsko-fiński obszar przygraniczny składający się z regionów przygranicznych Rosji (obwód murmański, Republika Karelia, obwód leningradzki) oraz Finlandii (Laponia, Ostrobotnia Północna, Kainuu, Karelia Północna i Południowa, Kymenlaakso). Bazę informacyjną stanowiły dane otwartych źródeł internetowych Finlandii i Rosji oraz obserwacje własne autorki.

Keywords: turystyka przygraniczna, obszar przygraniczny, transgraniczna mobilność turystyczna, rosyjsko-fińskie pogranicze, Finlandia, Republika Karelii

Svetlana V. Stepanova [svkorka@mail.ru], Karelskie Centrum Naukowe Rosyjskiej Akademii Nauk, Instytut Ekonomii

Abstract:

W artykule podjęto próbę wypełnienia luki w badaniach zmian reżimu granicy polsko-białoruskiej i ich konsekwencji. Z drugiej strony opracowanie kontynuuje badania dotyczące zmienności granic polskich i ich sąsiadów. W artykule zawarto wyniki analizy zmian uregulowań prawnych, mających wpływ na rozwój zagranicznej turystyki przyjazdowej do Białorusi (takie jak wprowadzenie ruchu bezwizowego oraz stref bezwizowych). Przedstawiono istniejące przejścia graniczne oraz powstawanie nowych, wraz ze specyfiką stref bezwizowych i możliwościami funkcjonowania w nich turystyki. Ukazano także dynamikę natężenia i struktury turystyki przyjazdowej na Białoruś w okresie 2011–2019.

Keywords: Polska, Białoruś, granica państwa, ruch graniczny, strefy bezwizowe, reżim graniczny, turystyka

Marek Więckowski [marekw@twarda.pan.pl], Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania im. Stanisława Leszczyckiego PAN
Aliaksandr Cyargeenka [aliaksandrc@twarda.pan.pl], Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania im. Stanisława Leszczyckiego PAN

Abstract:

Obecny podział administracyjny Polski opiera się w znacznym stopniu o granice narzucone, które dzielą niegdyś spójne regiony. Nowe jednostki administracyjne cechują się znacznym brakiem spójności z ich zasięgiem przestrzennym. W świadomości społecznej nadal funkcjonują jednak granice reliktowe będące wypadkową uwarunkowań historycznych. Problem badawczy wynika z dychotomii między nazwami (toponimią) nadanymi województwom wskutek reformy administracyjnej z roku 1999 a nazwami regionów historycznych. Artykuł przedstawia wybrane wyniki badań empirycznych przeprowadzonych z zastosowaniem kwestionariusza ankiety wśród mieszkańców 71 gmin północno-wschodniej Polski. Nadrzędnym celem pracy było zbadanie wpływu ostatniej reformy administracyjnej na tożsamość regionalną badanej społeczności, ze szczególnym uwzględnieniem Podlasia jako regionu przygranicznego o dużym stopniu zróżnicowania językowego, kulturowego i wyznaniowego. Określono poziom identyfikowania się ankietowanych z różnymi szczeblami i kategoriami podziału przestrzennego. Respondenci silniej identyfikują się z poziomem krajowym (narodowym) i lokalnym (małe ojczyzny) niż z regionalnym, który stanowi dopiero trzeci szczebel w hierarchii poczucia tożsamości z danym obszarem. Tożsamość regionalna ludności zamieszkującej badany obszar budowana jest przede wszystkim w oparciu o współczesne granice regionów administracyjnych.

Keywords: region administracyjny, region historyczny, granica, tożsamość terytorialna, pogranicze, Podlasie

Michał Konopski [konopski@twarda.pan.pl], Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania im. Stanisława Leszczyckiego PAN
Rafał Wiśniewski [rafwis@twarda.pan.pl], Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania im. Stanisława Leszczyckiego PAN