Przegląd Geograficzny (2020) tom 92, zeszyt 4
Policentryczność regionów miejskich w Polsce
Przegląd Geograficzny (2020) tom 92, zeszyt 4, s. 3
Streszczenie
Przedmiotem badania jest pomiar policentryczności regionów miejskich w Polsce oraz ilustracja zróżnicowania przestrzennego tego zjawiska. Badanie zostało przeprowadzone na podstawie danych nt. rozmieszczenia miejsc pracy (policentryczność morfologiczna) oraz dojazdów do pracy (policentryczność funkcjonalna). Badanie właściwe poprzedza wyjaśnienie pojęcia policentryczności, które w literaturze przedmiotu nie jest jednoznaczne. Pomiar policentryczności prowadzony jest na zbiorze autorskich regionów miejskich, delimitowanych zgodnie z koncepcją dziennych systemów miejskich (daily urban systems). W artykule policentryczność mierzona jest metodą zaproponowaną przez Burgera (2011) – tzw. prymatem policentryczności. Dodatkowo wyznaczane są typy policentryczności wg typologii van der Laana (1998). Otrzymane wyniki wskazują, że w regionach miejskich w Polsce występuje silna zależność pomiędzy policentrycznością morfologiczną i funkcjonalną oraz, że przeciętnie regiony miejskie są bardziej policentryczne funkcjonalnie niż morfologicznie.
Słowa kluczowe: policentryczność, regiony miejskie w Polsce, dojazdy do pracy
[bartosz.bartosiewicz@geo.uni.lodz.pl], Uniwersytet Łódzki, Wydział Nauk Geograficznych
, Uniwersytet Łódzki, Wydział Nauk Geograficznych